9 Φεβ 2014

Η πραγματική μας πατρίδα είναι η παιδική μας ηλικία.


Η πραγματική μας πατρίδα είναι η παιδική μας ηλικία, όλα εκείνα που παραμένουν άσβηστα στο χρόνο.
Εκεί που πρωτοκλαίς, πρωτογελάς,πρωτοβλέπεις το χιόνι, τη βροχή, τον ήλιο ν’ ανατέλλει ή να σβήνει, να βασιλεύει πίσω από τα βουνά.
Εκεί που πρωτοείδες εκείνες τις χορευτικές φιγούρες στον αέρα με τους ήχους του κλαρίνου και τις δοξαριές του βιολιού.
Τελικά οι ωραίες στιγμές είναι πάντα μελαγχολικές και η ευτυχία δεν είναι κάτι που βιώνεις αλλά κάτι που θυμάσαι.
Όλοι οι άνθρωποι θυμούνται πάντα με νοσταλγία το πατρικό τους σπίτι και όσο πιο μακριά, τόσο περισσότερο θεριεύει η νοσταλγία.
Μπορεί να ήταν καλύβι φτωχικό, στενάχωρο, το θυμάσαι όμως σαν παλάτι πλούσιο, μεγάλο σαν ανάκτορο και τη μικρή αυλή του σαν ατέλειωτο χώρο που έπαιζες.
Σήμερα έρημος ο τόπος συγκεντρώνει μόνο αναπολήσεις και μνήμες. 
Παντού θανατερή ερημιά.
Αυτό όμως στέκι ακόμα εκεί όμορφο,αγέρωχο, περήφανο αλλά... μόνο του!

Nicolas Tzaferis 
29/09/2013







0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Twitter Delicious Facebook Digg Stumbleupon Favorites More